قرنفل تنوع رنگی بالایی دارند و می‌توانند سفید، صورتی، قرمز، بنفش و سایر رنگهای دیگر باشند.

معرفی گل قرنفل

ساختار گل میخک قرنفلی

برگ ها ساده، بدون دندانه، باریک، کشیده یا درفش مانند، دارای گوشوارک و یا فاقد آن است. در گیاهان این تیره برگ ها معمولا فاقد دمبرگ هستند و در قاعده بهم متصل و ساقه در محل اتصال آنها متورم و برجسته میشود.

گلپوش ساده یا مضاعف، کاسه دارای ۵ قطعه آزاد یا کم و بیش بهم پیوسته، جام گل همیشه آزاد، گلبرگها ناخنک دار یا بدون آن و جام در سطح درونی و در ناحیه گلو دارای زایده ای ناخنکی است که از کاسه قابل تشخیص است.

تعداد پرچم ها متغیر و برابر با قطعات سایر حلقه ها یا کمتر از آنها است. مادگی دارای تخمدان زبرین یا  نیمه زیرین مرکب از ۱ تا ۵ بر چه بهم پیوسته است.

قرنفل از گلهای قدیمی و معطر دوست داشتنی است که مناسب برای حاشیه کاری می باشد . به گل­‌های قرنفل، صورتی­‌ها (pinks) نیز می­‌گویند. گیاه قرنفل همچنین به نام میخک شاعر (Dianthus barbatus)‌ نیز نامیده می‌شود و عطر آن شبیه به دارچین یا ادویه‌ی معطر میخک است.

مشخصات:

قرنفل با نام علمی “Dianthus barbatus”بصورت بوته ای متراکم رشد می کند که گلبرگ های آن حاشیه ای به رنگ بنفش ، قرمز مایل به زرد سفید می‌باشند . قرنفل گیاهی است بوته ای، با گل های معطر که در باغ ها به عنوان گیاه زینتی کشت می شود. قرنفل و میخک را گاه یکی می گیرند.

این گل بومی نواحی اروپا و مناطقی آسیاست . قرنفل در رشد کامل گاه به ارتفاع  30 تا 45 سانتیمتر نیز می رسد . این گیاه دوسالانه و یا چند سالانه می باشد .

معنی قرنفل : اصل نام آن کَرَن پهول از زبان هندی و به معنای «گل گوش» است که صورت عربی شدهٔ آن به شکل قرنفل درآمده است.  کرن در هندی به معنای گوش و پهول به معنای گل است. زنان اهل هند آن را در سوراخ گوشواره در گوش می کردند تا بسته نشود. واژه کرن پهول در هندی بعداً به معنای عام گوشواره نیز به‌کار رفت.

انواع قرنفل :

تقریبا یک نوع از گیاه قرنفل برای هر فضا و منطقه‌ای از باغ وجود دارد:

1‌- نوع معمول یک‌ساله‌ این گیاه قرنفل چینی است.

2‌- انواع چند‌ساله قرنفل‌ها شامل:‌(D. plumarius) و (D. armeria) است. برگ‌های همه این گیاهان آبی خاکستری است و هر کدام تبدیل به رنگین کمانی از رنگ‌ها می‌شوند.

3‌- (D. barbatus): معمول‌ترین نوع قرنفل و گیاهی دو ساله است. این گیاه دارای گل‌‌های دوتایی و تکی است و توانایی دوباره سبز شدن از بذر خود را داراست.

4- (D. x allwoodii)‌: بیشــترین دوام را دارنــــــد و دوره گل‌دهی آنها حداقل تا هشت هفته ادامه دارد. گل‌های این نوع از قرنفل‌ها به‌طور معمول دوتایی است و طول گیاه بلند است و مناسب گل شاخه ‌بریده است.

نگهداری از گل قرنفل و نیازها:

آبیاری: به آبیاری منظم و متوسط نیاز دارد. زمانی که سطح خاک خشک شد می توان گیاه را آبیاری کرد. آبیاری بیش از اندازه این گیاه و ماندگاری آب در خاک پای گیاه موجب پوسیدگی طوقه(ناحیه اتصال ساقه به ریشه) ، زردی برگها و از بین رفتن گیاه می شود. آبیاری کم نیز در ابتدا موجب کاهش گلدهی گیاه، عدم رشد ، خشک شدن برگها و کوچک ماندن گیاه می شود.

نور: در مکانی با نور کامل آفتاب (حداقل 8 -6 ساعت نور مستقیم ) به خوبی رشد می کند.نور کم محیط از جمله دلایل عدم گلدهی مناسب این گیاه و رشد ضعیف آن است. در مناطقی که دمای تابستان بالا است وجود سایه در بعد از ظهر به شادابی و رشد و گلدهی بیشتر این گیاه کمک می کند.

دما: وجود دمای خنک شبانه در حدود 15 درجه برای گلدهی این گیاه بسیار مطلوب است. به طور کل زمانی که بذرهای این گیاهان را در سال جاری بکاریم، گلدهی گیاهان حاصل از رشد بذرها بعد از گذران پاییز و زمستان و در سال بعد روی خواهد داد.به بیان دیگر این گیاهان نیازمند یک دوره سرما هستند تا بتوانند توانایی گلدهی را بیابند.

اگر در منطقه ای گرم زندگی می کنید گیاه را در مکانی بکارید که از بعد از ظهر به بعد در سایه قرار بگیرد.

خاک: خاک با زهکش خوب و مواد ارگانیک مانند خاک برگ و یا کود پوسیده دامی رشد و گلدهی این گیاه را تضمین می کند بنابراین می توان از مخلوطی همانند خاک معمولی+خاک برگ استفاده کرد و یا اینکه مخلوطی همانند خاک برگ+کوکوپیت+پرلایت را بکار برد.

کوددهی: برای کوددهی این گیاه نیز می توان از کود کامل با فرمول 10-10-10 هر 4-3 هفته یکبار استفاده کرد.

هرس: برای تشویق گیاه به گلدهی بیشتر و طولانی تر کردن فصل گلدهی، گلهای خشک را مرتبا از گیاه جدا کنید تا انرژی گیاه به جای اینکه صرف تولید بذر شود، صرف تولید گلهای جدید شود. همچنین ساقه هایی را که گلدهی داشته اند می توان تا حدود نیمی از ارتفاع آنان قطع کرد تا تولید ساقه های جدید تشویق شود.

تکثیر گل قرنفل :

کاشت قرنفل : ساده ترین روش تکثیر این گیاه از طریق کاشت بذر است. در واقع اگر شرایط مکانی و محل زندگی این گیاه مناسب باشد ، هر ساله بذرهای آن خود به خود در پای گیاه می ریزد و برای سالیان سال می توان در گوشه ای از باغ یا باغچه از داشتن این گیاهان لذت برد.

زمان کاشت بذر گل قرنفل : به طور کل و در رابطه با کاشتن بذرهای این گیاه اگر بذرها را در اواخر بهار و یا تابستان بکاریم گلدهی این گیاه به بعد از یک دوره سرما موکول می شود یعنی این گیاه در سال آینده،  گل خواهد داد . همچنین گیاهچه های قرنفل را به شکل آماده می توان از نهالستانها در اوایل پاییز خریداری کرد اما این گیاهان باز هم سال آینده گل خوهند داد. اما گیاهچه هایی که در اول بهار ارائه می شوند توانایی گل‌دهی در همان سال را دارند.

گیاهانی که نیاز سرمایی آنان برآورده شده باشد می توانند حدود 7-6 هفته بعد از برطرف شدن نیاز سرمایی و زمانی که دمای هوا به 18 درجه رسید گل بدهند در حالیکه گیاهانی که این سرما را دریافت نکرده اند اولا دیرتر گل می دهند و دوما گلدهی به خوبی نمونه های اولی نخواهند داشت.

جدا از زمان کاشت بذرها نحوه کاشت بدین صورت است که بذرها در محیطی سبک و نرم همانند خاک برگ کاشته می‌شوند. روی بذرها را با خاکی به ضخامت 0.3 میلیمتر پوشانده می‌شوند. کاشتن عمیق بذرها مانع از جوانه زنی آنان می شوند.دمای مناسب برای جوانه زنی بذرها 20-18 درجه سانتیگراد است.

زمانی که گیاهان جوان 6-4 برگ داشتند آمادگی جابجایی و کاشتن در مکان دیگر را دارند.  زمانی که قصد کاشت گیاه را در بستر باغچه دارید بهتر است که بین هر دو گیاه 30-25 سانتیمتر فاصله در نظر بگیرید.

بیماری ها و آفات گل قرنفل :

این گیاه نسبت به آفات چندان حساس نیست اما به هر حال و بخصوص زمانی که گیاه به دلیل شرایط نامناسب محیطی از رشد مناسبی برخودار نیست آفاتی همانند شته، کنه های تارعنکبوتی و شپشک می توانند مشکلاتی را ایجاد کنند.

پژمردگی فوزاریومی یکی از بیماریهای این گیاه است که میتواند منجر به پژمردگی و خمیدگی برگهای این گیاه ، پژمرده شدن کل گیاه و از بین رفتن تمامی آن شود. به طور کل این گیاه به پوسیدگی طوقه (محل اتصال ساقه به ریشه که در نزدیکی سطح خاک است) حساس است و زیاده روی در آبیاری و زهکش نامناسب خاک و ماندگاری بیش از اندازه آب در خاک منجر به از بین رفتن این گیاه می شود.

بیماری های قارچی سفیدک پودری و بیماری زنگ(بروز لکه های ریز به رنگ نارنجی-قرمز بر  روی برگها و ساقه ها) نیز از دیگر بیماری هایی هستند که بخصوص در صورت کمبود نور در محیط کاشت و خیس بودن برگسار در طی شب شیوع می یابند.